کد مطلب:276458 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:101
هجران آن حضرت
هجران، از شدیدترین انواع شكنجه و فشار برای دوستان مخلص آن جناب است، از همین روی
[ صفحه 402]
برای صبر و تحمل این فشار در زمان غیبت، پاداش بسیار وعده فرموده اند. روایاتی كه در این باب وارد است، در بخش هشتم خواهیم آورد. البته تردیدی نیست كه جدّیت و اهتمام در دعا برای برطرف شدن عذاب و ناراحتی، فطری خردمندان است. و در بعضی از احادیث هست كه: دل مؤمن از آنچه در زمان غیبت می بیند، آب می شود.
یكی از دوستان مناسب این معنی خوش سروده:
قَدْ ذَأَبَ مِنَ الفِراقِ لَحْمِی وَدَمِی
وَاشْتَدَّ مِنَ الشَّوْقِ إِلَیْكُمْ أَلَمِی
كَمْ أَشْرَبُ غُصَّتِی بِدَمْعِی وَدَمِی
كَمْ أَصْبِرُ یا لَیْتَ وُجُودِی عَدَمِی
گوشت و خونم از فراق آب شد، و از شوق شما دردم شدید شد.
چقدر اندوه و غصه ام را با اشك و خون بخورم، تا كی صبر كنم ای كاش نیست می شدم.
و از جمله ابیاتی كه در بعضی از این سحرها به خاطرم افتاد در خطاب به حضرت صاحب الامرعلیه السلام از درد هجران چنین است:
مِنْ هِجْرِكَ یا حَبِیبُ قَلْبِی قَدْ ذابَ
اُنْظُرْ اُنْظُرْ إِلَیَّ یَابْنَ الأَطْیابِ
إِنْ غِبْتَ لِذَنْبِنا فَتُبْنا تُبْنا
أَوْ خِفْتَ مِنَ العِدی فَما لِلأَحْبابِ
اَلجَوْرُ فَشا عَلَی الُمحِبِّینَ فَقُمْ
یا مُنْتَقِماً بِأَمْرِ رَبِّ الأَرْبابِ
از هجران تو ای حبیب دلم آب شد، ای فرزند پاكان به من نگاه كن.
اگر به خاطر گناهان ما غایب شده ای كه توبه می كنیم، توبه! یا از دشمنان ترسانی پس دوستان چه كنند؟!
ستم بر دوستان شیوع یافت، بپاخیز ای انتقام گیرنده! به فرمان پروردگار همه.
[ صفحه 402]
برای صبر و تحمل این فشار در زمان غیبت، پاداش بسیار وعده فرموده اند. روایاتی كه در این باب وارد است، در بخش هشتم خواهیم آورد. البته تردیدی نیست كه جدّیت و اهتمام در دعا برای برطرف شدن عذاب و ناراحتی، فطری خردمندان است. و در بعضی از احادیث هست كه: دل مؤمن از آنچه در زمان غیبت می بیند، آب می شود.
یكی از دوستان مناسب این معنی خوش سروده:
قَدْ ذَأَبَ مِنَ الفِراقِ لَحْمِی وَدَمِی
وَاشْتَدَّ مِنَ الشَّوْقِ إِلَیْكُمْ أَلَمِی
كَمْ أَشْرَبُ غُصَّتِی بِدَمْعِی وَدَمِی
كَمْ أَصْبِرُ یا لَیْتَ وُجُودِی عَدَمِی
گوشت و خونم از فراق آب شد، و از شوق شما دردم شدید شد.
چقدر اندوه و غصه ام را با اشك و خون بخورم، تا كی صبر كنم ای كاش نیست می شدم.
و از جمله ابیاتی كه در بعضی از این سحرها به خاطرم افتاد در خطاب به حضرت صاحب الامرعلیه السلام از درد هجران چنین است:
مِنْ هِجْرِكَ یا حَبِیبُ قَلْبِی قَدْ ذابَ
اُنْظُرْ اُنْظُرْ إِلَیَّ یَابْنَ الأَطْیابِ
إِنْ غِبْتَ لِذَنْبِنا فَتُبْنا تُبْنا
أَوْ خِفْتَ مِنَ العِدی فَما لِلأَحْبابِ
اَلجَوْرُ فَشا عَلَی الُمحِبِّینَ فَقُمْ
یا مُنْتَقِماً بِأَمْرِ رَبِّ الأَرْبابِ
از هجران تو ای حبیب دلم آب شد، ای فرزند پاكان به من نگاه كن.
اگر به خاطر گناهان ما غایب شده ای كه توبه می كنیم، توبه! یا از دشمنان ترسانی پس دوستان چه كنند؟!
ستم بر دوستان شیوع یافت، بپاخیز ای انتقام گیرنده! به فرمان پروردگار همه.